sábado, 17 de maio de 2008

Dia das letras Galegas 2008 "Xosé Álvarez Blázquez"



(c+p Diadasletrasgalegas.com) Naceu en Tui (Pontevedra) en 1915, e faleceu en Vigo en 1985.

Escritor en lingua galega e castelá, Álvarez Blázquez é fillo de Darío Álvarez Limeses, militou nunha Federación de Mocedades Galeguistas e no Partido Galerista. Xunto con Luís Viñas Cortegoso fundou a Editorial Monterrey no ano 1950. Xa en 1962 ingresou na Real Academia Galega e dous anos despois, en 1964, fundou unha nova editorial: Edicións Castrelos.

Da súa obra en galego destacan a colección de relatos "Os ruíns" (1936) e "A pega rabilongo e outras historias de tesouros" (1971), no xénero da narrativa infantil. Entre a súa obra lírica, o poemario, realizado xunto co seu irmán Emilio, "Poemas de ti e de min" (1949), "Roseira do teu mencer" (1950), "Cancioneiro de Monfero" (1953), unha das obras claves do neotrobadorismo, "Romance do pescador peleriño" (1954), ademais de "Canle segredo", escrito no 1954 e publicado no 1976.

Como ensaísta, publicou Escolma de poesía galega II: "A poesía dos séculos XIV a XIX" (1959), "Escolma de epigramas" (1968), e "Escolma de poesía medieval" (1975).

En castelán Álvarez Blázquez publicou a novela "En el pueblo hay caras nuevas" (1945).

A RAG, basea a súa decisión de homenaxear coas Letras Galegas 2008 a Álvarez Blázquez por ser "o exemplo perfecto dun home polígrafo, erudito e interesado pola historia, a arqueoloxía ou a literatura", e destacou tamén o seu "importante labor" como;



Ise neno da rúa

Non é certo que os nenos teñan fame


Non pode ser.


Ben o sabedes todos


os que andades no mundo atafegados


á percura do pan dos vosos fillos


Ises outros que vedes pola rúa


pedindo esmola,


non teñen fame, non, porque daquela


vos teríades morto de vergonza.



E ben vos vexo andar nos vosos coches


ou nos tranvías, a berrar de cousas


estranas, -¡viva, beba, baba, buba¡-


sen reparar naquil esfarrapado


que coa moura mauciña está petando


na porta de ferro.


Por iso penso que non é verdade


o que algún caviloso di dos nenos


que andan así petando pola vida


-¡Non, home, non¡- lle dixen a un de aqueles-


A xente pasa leda......¡Fora boa


que andivesen a rirse dos seus crimes¡




Máis información en: Diadasletrasgalegas.com

.

Sem comentários:

Nas bitácoras amigas